Gratuluję zdobycia prestiżowej nagrody. Czy otrzymał Pan również komentarz, co jurorów najbardziej urzekło w Pana projekcie?

Bardzo dziękuję. To kolejna nasza nagroda za ten budynek i bardzo nas cieszy, że mimo upływu czasu zdobywa coraz większe uznanie. W tym konkursie nagrody przynaje się za ogólny wydzwięk architektury oraz innowacyjność. Precyzyjnego uzasadnienia nie nie przekazano nam, ale chyba nagrody nie były opisywane uzasadnieniami.

Jak otoczenie wpłynęło na projekt budynku, np. pobliski drewniany kościół czy budynki jedno/wielo-rodzinne?

Ten budynek z jego mocą to po pierwsze interesująca lokalizacja, która ma swoje niezwykłe zróżnicowanie kontekstowe. Z jednej strony drewniany, czarny zabytkowy kościół, z drugiej ceglany zabytkowy beżowy budynek dawnej restauracji parkowej, następnie wielki betonowy i schowany w zieleni zbiornik wody dla całego miasta oraz zabudowa o niezłej jakości z lat 70-tych ubiegłego wieku. W środek tego kontekstu w gęstwinie drzew nasza działka. Budynek jest tak samo różny od otoczających jak one są różne od siebie, natomiast czerpie z każdego z nich pewne detale jak czerń kościoła odzwierciedlony w fasadzie, brąz dawnej restauracji parkoej konotuje z drewnem a rytmika, prostota i moc elewacji jest spójna z zabudową lat 70tych. Wszystko to spowite mgłą pięknych starych drzew.

Czy projekt zmienił się w trakcie jego realizacji? Było trzeba z czegoś zrezygnować?

Akurat mimo ograniczonego budżetu udało się zrealizować wszystkie założenia choć wymyślenie ich nie było czasem proste i wymagało współpracy pomiędzy inwestorem a pracownią.

Mówi się, że architekci nie są obecnie w łatwej sytuacji, klienci często oczekują dodanie koncepcji bezpłatnie i trzeba prawie wypruć sobie żyły, żeby zaistnieć. Czy zdobycie takiej nagrody pomoże w przyszłych negocjacjach i ułatwi współpracę z klientami?

Architekci oczywiście zmuszani są nierzadko do takich darmowych prac – zazwyczaj z powodu braku zrozumienia mocy architektury jaką niesie. Dobra architektura potrafi zmieniać wartość inwestycji i tak było w przypadku naszego projektu, którego wartość znacznie wzrosła w toku zdobywania nagród co inwestor dostrzegł. Jedynym więc rozwiązaniem jest realizowanie wysokiej jakości architektury, promowanie jej zdobywając nagrody i staranie się o uznanie w oczach przyszłych inwestorów o to, aby zrozumieli, że sfera twórcz otwiera wiele drzwi również dla nich.

Czy są też jakieś trendy w architekturze? Jak zmieniła się ona w ostatnich latach?

Oczywiście są mody i trendy. Proces projektowania to proces również poszukiwania i skojarzeń – często z historią, do ktorej się wraca poprzez np. nawiązanie. To między innymi buduje pewne trendy i związki kulturowe, które czasem przeradzają się w mody a może nawet w style. W obecnym momencie zmiany dotyczą głównie technologii i tzw. ekologii a nie architektury – niestety mocno zapomniano, że właściwe projektowanie a nie morze ogniw fotowoltaicznych na dachu to najlepszy efekt ekologiczny jaki można uzyskać w pierwszej kolejności bo może spowodować, że te wszystkie instalacje nie będą potrzebne.

A można wymienić jakieś największe „grzechy“ współczesnej architektury, budynków, które obecnie powstają?

Ignorancja dla poszanowania przestrzeni i kontekstu urbanistycznego. Brak planowania z prawdziwego zdarzenia i odwagi w podejmowaniu decyzji to największe grzechy obecnego wyglądnu naszych miast i przestrzeni.

Czy można być architektem bez wiedzy o budownictwie?

Bez podstawowej świadomości rozwiązań budowlanych nie jest się architektem – można być twórcą.

Można zaprojektować dobry budynek i nie znać terenu i okolic, na którym będzie stał?

Pewnie się da przez przypadek uzyskać raz na jakiś czas dobry efekt w ten sposób i każdy ma swoją filozofię projektowania, jednak moim zdaniem analiza kontekstu jest niezbędna bo właśnie ona warunkuje rozwiązanie w znacznym stopniu. Ustawia wszystko i wiąże w całość.

Jak i dlaczego zdecydował Pan, że chce być architektem?

Nieświadoma kontynuacja tradycji rodzinnych. Mogłoby się wydawać, że jeśli cała rodzina to rodzina architektów to również z automatu ja nim będę. Ale ja raczej szedłem swoją ścieżką. Na studia dostałem się również na informatykę z matematyką ale koniec końców architektura wygrała.

Posiada Pan jakąś swoją „sygnaturę“, która jest widoczna w wykonanych przez Pana projektach? Przez którą można rozpoznać, że tak, tj. budynek zaprojektowany przez Pana.

Myślę, że może kiedyś ktoś uzna, że projekty które robimy są dobre bo na razie są młode a jak się starzeją to jest to największy sprawdzian dla ich trwałości estetycznej. W pracy kierujemy się mocnym pomysłem z realną podstawą logiczną i całe projektowanie jemu podporządkowujemy, dlatego udaje się realizować nie tylko niezłe efekty estetyczne ale również efektywne oszczędne budynki.

Jaki był Pana pierwszy projekt? Czy dziś coś by Pan w nim zmienił?

Pewnie wszystko albo znaczną część. Tak się złożyło, że pierwszy projekt, który został zrealizowany to był mój dyplom – wygrany konkurs międzynarodowy na Centrum Edukacji i Sportu w Mysiadle – teraz pewnie zrobiłbym to inaczej ale filozofia myślenia raczej jest nadal taka sama.

Ma Pan jakieś swoje wzory, architektów, których praca Pana najbardziej inspiruje?

Nie wiem czy to tak działa. Raczej postrzegam architekturę innych twórców jako element podziwiania ale niekonicznie do inspiracji. W mojej ocenie architektura to filozofia danego miejsca.

Gdyby ktoś z naszych czytelników chciał się wybrać na taką architektoniczną wycieczkę na Śląsk, to jakich budynków zdecydowanie nie należy pominąć?

Międzywojennego Śródmieścia Katowic i nowych implementacji, całej strefy kultury i mojej ulubionej perełki czy Biblioteki Uniwesytetu Śląskiego. Bardzo polecam również nową publikację Roberta Koniecznego i Tomka Malkowskiego – Archiprzewodnik po Polsce – to taka idealna odpowiedź na pytanie.

Są jakieś elementy, które są typowe dla polskiej czy śląskiej architektury? Na przykład coś, co można znaleźć tylko tutaj?

Rozmach, bezkompromisowość, skalę, logikę, dobrą szkołę.

autor: Michaela Zormanová